Marcel Goossen
Als beeldend kunstenaar volg ik twee ogenschijnlijk verschillende routes: de ene is die van de beeldende reflectie op het wezen van de mens, de andere is die van het maximaal vormgegeven Hollandse landschap.
Wat de focus op de mens betreft, daarin verdiep ik me in de mens als solitair en relationeel wezen, waarbij begrippen als altruïsme en medemenselijkheid mijn aandacht hebben. Ik vertaal deze moreel geladen thema’s naar een aantal grote collages op papier. Een deel daarvan tonen afbeeldingen van de ene mens die de ander draagt. Het oude piëta-thema dient daarbij als inspiratie. Ik beschouw de mens als een bijzondere diersoort in een goddeloze wereld, en onderzoekt daarbij de altruïstische drift die zich in extreme situaties als oorlogen en rampen manifesteert.
De focus op het Hollandse landschap, in het bijzonder die van de verstedelijkte en strak vormgeven omgeving, toon ik in een aantal schilderijen (olieverf op doek). Een fascinatie voor de maximale vormgevingsdrift van de Hollander ligt hieraan ten grondslag. De vraag is: hoever gaan we in onze drang om onze (natuurlijke) leefwereld vorm te geven, waarbij beheersing, veiligheid, efficiëntie en uiteindelijk economische groei leidende vormgevende principes zijn.
